ΑΣΤΕΡΙΑ

Τώρα ο ήλιος έχει πια αποσυρθεί

Και το φεγγάρι κυβερνάει τη γη

Της νύχτας την απόλυτη σιωπή

Σπάνε των αστεριών οι στεναγμοί

Τ’αστέρια λάμπουν μ’ ένα φως που χρυσαφίζει

Και τ’ αεράκι φρεσκάδα μυρίζει

Τ’ αστέρια φωτίζουν, και στου φωτός τους τα δίχτυα

έχει πιαστεί σα γοργόνα η νύχτα

Καθώς το φως τους πάει στ’ ακρογιάλι

Έχουνε πάει για ύπνο κι οι γλάροι

Και στα βουνά περήφανος ο αετός

Παραδίδεται στων αστεριών το φως

Και το ίδιο φως γλυκά μας χαϊδεύει,

 μας μπερδεύει, μας σαγηνεύει

Και καθώς πάνω μου φωτίζει

 μια ελπίδα με κατακλύζει

Τ’ αστέρια είναι το σημάδι

 πως δεν θα νικήσει το σκοτάδι

Ο ήλιος αρχίζει να λάμπει και πάλι

Κι η νέα μέρα ευθύς προβάλει

Το κάθε αστέρι χάνεται, σβήνει

 μα θέλω τόσο πολύ να μείνει

Η μέρα φόβους με γεμίζει,

 όμως η νύχτα τους γκρεμίζει

Μα δεν πτοούμαι, δεν με ψαρώνει

γιατί το ταξίδι ποτέ δεν τελειώνει

…η νύχτα πάντα θα ζυγώνει…

     Παδιού Ιωάννα